Mariska van der Kooi
Van jongs af aan zing ik al. Volgens mijn moeder was ik geen ‘huilbaby’ maar een ‘zingbaby’. Als kind was ik behoorlijk verlegen, maar ik durfde als kleuter wél alleen voor de klas te zingen. Muziek heeft altijd een grote rol in mijn leven gespeeld; ik ging op blokfluitles/AMV (Algemene Muzikale Vorming) en daarna op orgelles. Hoewel ik nu helemaal niks meer doe met orgel/piano ben ik blij dat ik dat ik deze lessen tot en met het D examen heb gevolgd. De muzikale basis werd gelegd.
Als puber droomde ik van Nashville. Ik zette de tv altijd op ‘Country Music Television’ en zong dan alle nummers mee! In m’n studententijd ging ik op zangles en ging ik naast country- en popmuziek ook in musicals zingen. Ook deed ik een zangopleiding, de Academie voor lichte muziek (AVLM).
Nashville werd het uiteindelijk niet! Na mijn studies logopedie en de pabo, en na 10 jaar in het (speciaal) onderwijs te hebben gewerkt, ontstond het idee om te gaan zingen bij uitvaartplechtigheden. In 2013 was ik bij een uitvaartplechtigheid van een oud-collega. Iedere keer werd er weer een cd aangezet, terwijl er een prachtige vleugel in de aula stond. Ik vond het zo jammer dat die niet werd gebruikt! Toen is het idee ontstaan om te gaan zingen bij uitvaarten.
Mijn moeder is in 2006 overleden. Bij haar heb ik ook gezongen. Het gevoel om er samen een mooi afscheid van te maken, had ik toen heel sterk. Dat gevoel heb ik nu nog steeds als ik bij een uitvaart zing: bijdragen aan een mooi afscheid. Samen met de nabestaanden. Dat is ontzettend fijn en dankbaar om te doen.
Om alleen maar bij uitvaarten te gaan zingen, vond ik te eenzijdig. Ik had bij m’n eigen huwelijk gezongen en bij huwelijksceremonies van vrienden en kennissen, dus ik wist dat live muziek hierbij ook prachtig kon zijn. De keuze was snel gemaakt: live muziek bij huwelijken en uitvaarten, en bij ‘wat verder maar op ons pad komt’.
Wat was het een goede keuze! Het past zo goed bij mij. Het voelt alsof het helemaal klopt. Niet alleen het zingen zelf, maar ook het contact met de mensen, zowel voorafgaand als tijdens het optreden. Dat contact vind ik eigenlijk wel net zo belangrijk en fijn als het optreden zelf. Er samen voor zorgen dat het een mooie plechtigheid of feest wordt, waarbij mensen geraakt worden en genieten van onze muziek.
Hans Kaldeway
Mijn muzikale carrière begon rond mijn 9e, toen ik door mijn vader achter het klavecimbel werd gezet. Vrijwel iedere zondagochtend begeleidde ik mijn vader (die blokfluit speelde) in de sonates van Bach, Telemann, Händel, en andere barokke helden. Later ging ik jazz- en popmuziek toch interessanter vinden, en stapte ik over op de piano.
Tijdens mijn studie ontdekte ik het (koor)zingen, en belandde ik als zanger, pianist, arrangeur en repetitor al snel in allerlei vocale groepjes en koren. Dit leidde uiteindelijk tot het volgen van de opleiding Koordirectie Lichte Muziek, bij o.a. Tijs Krammer, die ik cum laude afsloot. Daarna ben ik steeds meer het koor-circuit in gerold. Momenteel ben ik muzikaal leider en arrangeur van vocal group Tous les oiseaux d’Europe, van het koor Bladgoud en van de workshopserie The Vocal Sound of…
Maar… de toetsen ben ik al die jaren trouw gebleven. Als pianist/toetsenist heb ik gewerkt bij vele (muziek)theaterproducties, opera’s en musicals, waarbij het samenspelen met, en het begeleiden van anderen altijd een belangrijke rol speelde. Je kunt mij tegenwoordig, naast pianist bij MusicaRosa, tegenkomen bij o.a. De Mensen, Tàda, en Trio Waxtaan.
Toen Mariska mij in 2013 vroeg of ik haar als pianist wilde gaan begeleiden bij het zingen bij rouw- en trouwplechtigheden had ik daar direct een goed gevoel over. Ik merkte dat zij het zeer serieus wilde aanpakken, met veel aandacht voor details. Dat sprak mij aan, dus ik wilde dat graag een kans geven. En het heeft heel goed uitgepakt!
Met MusicaRosa spelen we bij gelegenheden waarbij muziek een hele intieme, persoonlijke rol kan vervullen. Mensen kiezen repertoire uit onze lijst, of vragen ons iets speciaal voor hen in te studeren, en je merkt hoe ze genieten, hoe de muziek hen raakt. Ze voelen als het ware dat hun persoonlijke verhaal door de muziek wordt verteld. Dit werk is Mariska op het lijf geschreven, dat is me wel duidelijk! Om daar op mijn manier een bijdrage aan te leveren, dat is gewoon heel mooi en dat doe ik erg graag.